มีหลายคนที่ไม่กล้าที่จะรัก ไม่ว่าจะด้วยเหตุตุผลใด ๆ เคยผิดหวังมามากมายกับความรัก หรือแม้แต่เห็นอาการเสียใจของคนอกหักข้างๆ กาย
เสียใจดีกว่าเสียดาย..(จริงหรือ)..?
แต่ถ้าหากว่า ได้ลองหยุดคิดสักนิด
หากไม่กล้าที่จะรักแล้ว . . .ไหนเลย “ความรักแท้” ที่เฝ้าถามจะเกิดขึ้นมาได้
ถ้าเราลองใช้หัวใจ ความรัก และความจริงใจที่มีเพื่อเป็นกุญแจไขเข้าไปในหัวใจของใครอีกคน
คงไม่ยากนักที่จะเปิดมันได้ . . .
เพราะถ้าเผื่อว่ามันไม่ใช่ ตัวจริง( ของกุญแจที่ไขได้ ) ต่อให้ไขสักเท่าไรก็ยังคงเข้าไปไม่ได้อยู่ดี
จะยื้อยุด ฉุดเอาไว้ก็คงไม่มีประโยชน์อะไร
มีแต่คำว่า ” เสียใจ” กับน้ำตาเท่านั้นที่ได้กลับคืนมา
อาจจะดูว่า โหดร้ายเกินไป
กับความเสียใจที่ได้รับมา
แต่ . . . ก็ยังดีกว่าที่คุณจะโยนกุญแจทิ้งไป . . . ไม่ใช่หรือ
เพราะนั่น หมายถึงคุณไม่ได้มีโอกาสที่จะรู้เลยว่ามันจะไขเข้าไปได้ไหม
ไม่แน่นะ . . . เพราะคนส่วนใหญ่มักมองไม่เห็นค่าของดีที่อยู่ใกล้ ๆ ตัวเสมอ
อาจจะใกล้จนเกินไป . . . เลยทำให้เรามองผ่านมันไปเสมอ
อย่าลังเลอีกเลย อย่าเรรวนรำไร
เพราะหากเราได้พบกับคำตอบที่หัวใจตามหามาเนิ่นนาน
แต่ . . . สิ่งๆ นั่นกลับหลุดลอยไป จนเกินที่จะไขว้ค้ากลับมาวางไว้ที่เดิม
ที่ ๆ เราคิดว่ามันจะทำให้เราเสียใจไหม . . .
แต่ที่หนักยิ่งกว่านั้นคือ เราจะต้องมานั่งเสียดายที่ไม่ได้ทำ
ฟ้ามักจะสร้าง ของ 2 สิ่งมาคู่กันเสมอ
แต่ . . . ฟ้าสร้าง หัวใจมาเพียงข้างเดียว
เพื่อให้เราได้ตามหา . . . หากเราได้เจอมันแล้วอีกใจ
อย่าลืม . . . ที่จะเอามือและหัวใจที่มีไปกอดไว้
เมื่อนั้นหัวใจที่หายไปก็จะคู่กัน
เราอาจเสียใจแทบจะบ้าตายในช่วงชีวิตหนึ่ง
กับความรักที่มันไม่เป็นอย่างที่วาดไว้
แต่เราจะเสียดายทั้งชีวิตที่เหลืออยู่ถ้าเราไม่ได้ทำสิ่งที่ควรจะทำมัน
แล้วมาค้นเจอภายหลังว่าคือคำตอบของหัวใจ
