“หึง” มักมีสาเหตุมาจากคำว่า “หวง” ซึ่งไม่น่าเป็นส่วนประกอบหนึ่งของความรัก ส่วนคำว่า “ห่วง” ต่างหากที่น่าจะอยู่ในความรัก
ไม่ได้หึง แต่หวง
สิ่งไหนที่เรียกว่า ห่วง สิ่งไหนที่เรียกว่า หวง
คำว่า ห่วง มักใช้กับสิ่งมีชีวิต โดยเฉพาะกับคนที่รัก
ส่วนคำว่า หวง ใช้กับของที่เรารัก
และอาจลุกลามไปใช้กับคนที่เรารักด้วย
ทั้งๆ ที่ ของรักของหวง กับ คนรัก … ให้ความรู้สึกที่ต่างกัน
อารมณ์หึงหวง กับ อารมณ์ห่วง ความรุนแรงก็ต่างกัน
คนถูกห่วง…สบายใจกว่าคนถูกหวง
ระยะพอดีมันอยู่ตรงไหน???
ความพอดี..ไม่ได้วัดที่คนรู้สึก..เพราะเขาไม่มีวันแยกออก
แต่วัดจากความรู้สึกของผู้รับต่างหาก
หากเมื่อไหร่ที่ผู้รับ…รู้สึกอึดอัด ไม่สบายใจ ไม่คล่องตัว
นั่นแสดงว่า…เขากำลังเจอกับอารมณ์หึงหวง
แต่หากสิ่งที่เขารับ กลับทำให้เขาอุ่นใจ
สบายใจ ไม่อึดอัด ยินดีที่มีคนมาใส่ใจ
นั่นแสดงว่า…เขามีคนคอยห่วง
ฟังดูอารมณ์หึงหวง…เป็นอารมณ์ด้านลบของความรัก
หวง…เป็นอารมณ์ที่เกิดจากตนเป็นใหญ่
ห่วง…เป็นอารมณ์ที่เกิดจากเขาเป็นใหญ่
แม้หลายคนบอกว่า…หวงมากเพราะรักมาก
แต่เมื่อมากเข้า เชื่อแน่ว่าวันหนึ่งผู้รับ
คงต้องเป็นฝ่ายบอกว่า “ไม่ต้องรักมากขนาดนี้ก็ได้”
และสุดท้ายจะ “ไม่อยากให้มารัก” จนถึงขั้น “ไม่รัก”
นี่แหละ…คือเหตุผลที่ว่า
“ทำไมคนรู้สึกถึงแยกไม่ออกว่ากำลังหึงหรือกำลังห่วง”
ก็ใครจะไปยอมรับได้ว่า…
ความรักอาจจะจบลงในวันหนึ่ง…เพราะตัวเอง !!!
และแท้ที่จริงแล้วเรารักตัวเอง…มากกว่ารักเขา
ข้อคิดดีๆ เรื่องความรัก จาก หนังสือ “อยู่นานๆ นะ ความรัก”
Keep your love, take care your life.
ว.แหวน
บทความแนะนำ
