เรื่องของหัวใจ ใครเล่าจะกล้าเล่าออกมาง่าย บทความอันนี้อาจจะตรงใจหลายๆ คนที่ไม่เคยพูดเรื่องความรักออกมา ว่าตนเองรู้สึกเช่นไร เอาเป็นว่ามาลองอ่านกันเลยดีกว่าค่ะ
ระบายใจ
กลางหัวใจคน
ไม่มีเขตต้องห้าม
ในความรัก
ไม่มีข้อยกเว้น
แค่บอกว่า “ไม่; อาจจะไม่พอ
แค่บอกว่า “พอ” อาจจะไม่ได้
บางครั้งต้องยืนยันความคิดที่ถูกต้อง
บางครั้งต้องเหนื่อยหัวใจ เพื่อที่จะแลกมาซึ่งความถูกต้อง
บางครั้งแค่”ปฏิเสธ” ที่จะทำความเลวยังไม่พอ
ยังต้องยืนยันที่จะทำความดี และสิ่งที่ถูกต้องด้วย
เชื่อมั่นในสิ่งมหัศจรรย์
มันจะทำให้ชีวิตเรามีความหวัง
อย่ารอคอยเรื่องมหัศจรรย์
มันจะทำให้เราไม่ลงมือทำอะไร และหยุดนิ่ง
ที่จริงโลกใบนี้ไม่มีพระเอกไม่มีผู้ร้าย
ไม่มีสีขาวสีดำ
ไม่มีใครดีแบบไม่เคยทำผิด แลไม่มีใครผิดแบบไม่เคยทำเรื่องดี
อย่ามองภาพด้านเดียว
เมื่อไรที่เราบอกตัวเองว่า “ฉันไม่รู้ว่าฉันเป็นใคร”
ดูเหมือนเราจะยิ่งค้นหา “ตัวเอง” มากยิ่งขึ้น
และ “เชื่อ” ง่ายยิ่งขึ้น
บางทีการไม่พยายามค้นหา และพยายามเชื่อ
แต่ฟังตัวเอง รักตัวเอง เคารพตัวเอง กลับทำให้”รู้จักตัวเอง” ได้ง่ายกว่า
ระวังข้างหลัง
ระวังข้างหน้า
ระวังน้ำหนัก
ระวังคำพูด
ระวังตัว
ระวังหัวใจ
เราอาจจะต้องสูญเสียสิ่งมีค่า
เราอาจจะต้องสูญเสียโอกาส
เราอาจจะต้องเสียเพื่อนที่ดีไป
เราอาจจำต้องสูญเสียความรักอันงดงามไป
เพียงเพราะเราไม่เรียนรู้ที่จะมองโลกในแง่ดี
หากเลือกได้
เดินออกมาจากความวุ่นวาย
หลีกเลี่ยงที่จะเลี้ยงความเจ็บปวด
มีความสุขกับดอกไม่ธรรมชาติ ความสวยงามของโลก
ชีวิตมีหลายทางให้เลือก
อย่าอ้างว่าไม่มีทางเลือก
อย่าบอกว่าไม่มีทางออก
พระเจ้าใจดีเสมอ
ใจของเราต่างหาก..ที่นำให้หลงในบางช่วงของอารมณ์
อย่าเปรียบเทียบ
อย่าเปรียบเทียบ ตัวเรากับคนอื่น
อย่าเปรียบเทียบ คนรักของเรากับคนรักของคนอื่น
อย่าเปรียบเทียบ พ่อแม่ของเรากับพ่อแม่ของคนอื่น
อย่าเปรียบเทียบ ลูกของเรากับลูกของคนอื่น
อย่าเปรียบเทียบ เพื่อนของเรากับเพื่อนของคนอื่น
อย่าเปรียบเทียบ เจ้านายของเรากับเจ้านายของคนอื่น
โลกใบนี้ไม่ได้มีไว้ให้เปรียบเทียบ
ทำให้ดีที่สุดในแบบของเรา..พอแล้ว
อย่ายอมเสียโอกาสคุยกับตัวเอง
อย่ายอมเสียโอกาสเป็นกระจกให้ตัวเอง
อย่ายอมเสียโอกาส “รัก” ตัวเอง
ข้อจำกัด
เรื่องบางเรื่องนั้นมีข้อจำกัด
เพราะนอกจากตัวเราเองแล้ว
ไม่มีใครสามารถช่วยเราได้
อย่าคิดจะมีความสุขตลอดเวลา
เราเพียงกุมช่วงเวลาที่สวยงาม
ไว้ได้เพียงแค่ลมพัดผ่าน..ก็พอแล้ว
ห้ามคนไม่ให้ทำอะไรก็ห้ามได้
แต่อย่าห้ามคนไม่ให้รัก
อย่าพยายามฉุดคนขึ้นจากบ่อของความรัก
อย่าปล่อยให้ความเชื่อมั่นเสื่อมโทรม
เพราะเมื่อความเชื่อมั่นเสื่อมลง
เราจะไม่มีพลังทำอะไรเลย
บางทีเราก็รู้ตัวว่าเรากำลังหลงกล
แต่เราก็ยินยอม เต็มใจหลงกล
เรื่องบางเรื่องทำเช่นไรก็เจ็บ
แต่เราก็ยังดันทุรังทำ
คนฉลาดหากเต็มไปด้วยความหวาดกลัว
ก็จะกลายเป็นคนโง่เขลาไปได้
บางครั้งเราต้องเรียนรู้เพื่อที่จะสูง
สู้เพื่อที่จะให้ได้มีชีวิตอยู่อย่างมีหวัง
การต่อสู้บางครั้ง .. ก็ไม่ได้มีไว้เพื่อวัดแพ้วัดชนะเพียงอย่างเดียว
รู้จักรอ รู้จักอดกลั้น
อย่าปล่อยให้ความสดใสแบบเด็กๆสูยหายไปจากจิตวิญญาณ
แม้เราจะเติบโตขึ้นทุกวันก็ตาม
อย่าพยายามวางแผนกับเรื่องทุกเรื่องที่ผ่านเข้ามาในชีวิต
ในขณะเดียวกันก็อย่าพยายามมีชีวิตอยู่โดยปราศจากแผนการ
จำไว้ว่าคนทุกคนต่างเป็นดอกไม้สวย . . . ในแบบฉบับของตัวเอง
จะสุข จะเศร้า เหงา หรือทุกข์
จะจุก หรือจะสบาย
มันขึ้นอยู่กับการยินยอมพร้อมใจของเราเอง
หมั่นตรวจสอบวิธีคิดของเรา
หมั่นสังเกตวิธีการมองโลกของเราเอง
เรามองด้านดีหรือด้านร้าย
เรามองเพื่อจะเดินต่อ
หรือมองเพื่อจะหยุดย่ำอยู่กับที่
ชีวิตคือการเดินทางไกล
อย่ากลัวที่จะต้องเปิดประตูออกไปเรียนรู้เรื่องราวใหม่ๆ
หากชีวิตมันร้ายนัก
ร้องไห้สักหนึ่งอิ่ม กินเหล้าแรงๆให้หมดร้าน อยากทำอะไรก็ทำ
แต่สุดท้าย..อย่าลืมลุกขึ้นสู้และก้าวต่อไป
อย่ายืดยื้อในเรื่องที่ขัดแย้ง
อย่ายึกยักในเรื่องที่ต้องยินยอม
เรียนรู้อย่างขันติ
และอยู่อย่างมีขันติ
ตราบใดที่เรารู้สึกไม่มั่นคง
เราจะไม่มีความมั่นใจในตัวเอง
หากหัวใจเราสอบตก
ให้สอบวิชาไหนๆก็ไม่มีทางผ่าน
เฝ้าดูความเป็น”ตัวกูของกู” ของตัวเอง
ดูซิว่ามันจะพาเราไปที่ใด
แต่อย่าได้ตามมันไป แค่ดูให้เข้าใจมันก็พอ
“อำนาจ” เป็นกิเลสที่น่ากลัวที่สุด
เราต้องรู้ตัวอยู่เสมอเมื่อตื่น
เราควรหลับให้สนิท…เมื่อหลับ
เมื่อทำ…ทำให้เต็มที่
เมื่อหยุด…อย่าไปพะวงถึงเรื่องทียังไม่ได้ทำ
คนที่วิ่งวุ่นทั้งวันแสวงหาความมั่นคงภายนอก
หรือวัตถุนิยม นั่นแสดงว่าจิตใจข้างในยังไม่มั่นคง
ความตายไม่ทำร้ายใคร
ความผูกพันต่างหากที่ทำร้ายคนเป็น
พระเจ้าไม่ได้อยู่ไกลเกินไป
อยู่ในหัวใจของเราทุกคน
บางคนรู้สึกว่าตัวเองอยู่ไกลจากพระเจ้า ทั้งที่พระองค์ยู่ใกล้ที่ในใจ
การดูถูกคนอื่น..คือการดูถูกตัวเอง
ความรู้เป็นสิ่งที่สอนกันได้
แต่ไม่สามารถยัดแบบเร่งรู้เร่งเข้าใจได้
ความเข้าใจ มักอาศัยเวลา
เราในวันนี้.อาจจะไม่เหมือนเราในวันวาร
และเปลี่ยนไปได้เสมอในวันพรุ่งนี้
เราต้องทำวันนี้ให้ดีที่สุด
เพราะเรากำลังสร้างประวัติศาสตร์ให้ตัวเองอยู่ทุกวินาที
หากคิดจะช่วยเหลือใคร
อย่าเอากล้วยไปให้เขาทั้งเครือ
แต่จงสอนให้เขาปลูกกล้วยเองเป็น
ไม่ต้องพยายามดัดแปลงให้เหมือนใคร
เพราะการเป็นตัวเองนั้น ง่ายและสวยงามมากที่สุด
พระเจ้าให้สองขามาสำหรับการเดินทาง .. ชีวิตคือการเดินทาง
ความเชื่อตามกระแส..คือความเชื่อที่ฉาบฉวย
โลกวัตถุ ยิ่งหา ยิ่งไม่พบ
โลกวัตถุ ยิ่งหา ยิ่งหลงทาง
อย่าให้”รัก” ขโมยความเป็นตัวของตัวเองเราไป
มนุษย์ทุกคนมีด้านดีอยู่
และแอบซ่อนด้านบ้าอยู่ด้วยอย่างลงตัว
ความเข้าใจจะไม่มีประโยชน์เลย
ถ้ามันไม่ทำให้เรามีความสุข
หากเราเข้าใจเขา แต่เรายังทุกข์มันก็คือความเข้าใจ ที่ยังไม่ได้ปล่อยวาง
มนุษย์ตัวใจหุ่นยนต์
มีแต่ได้กับเสีย
ไม่มีรับ
ไม่มีให้
ความดีทำได้ไม่ยาก
แค่ไม่ทำสิ่งเลว..ก็ถือว่าทำความดีแล้ว
สมาธิจะทำให้เรื่องยากๆกลายเป็นเรื่องง่ายขึ้น
พูดความจริงกับตัวเอง
ทำงานที่เรารัก และความสำเร็จจะตามมาพร้อมความสุข
เพื่อนคือคนที่ชอบคุณในแบบของคุณ
และไม่เคยคิดจะเปลี่ยนคุณไปตามต้นแบบที่สวยงามอื่นใด
ถ้ามองหาเพื่อนที่สมบูรณ์แบบ เราไม่มีทางมีเพื่อนแท้สักคน
ถ้ามองหาคนรักที่สมบูร์แบบ เราไม่มีทางมีคู่แท้แน่นอน
ถ้ามองหาตัวเองที่สมบูรณ์พร้อม เราไม่มีทางมีความสุขถาวร
เพื่อนคือคนที่พร้อมจะทำให้เราหัวเราะ ยิ้ม และมีความสุข
เพื่อนคือใครก็ได้ที่พร้อมจะร้องไห้
นั่งอยู่ใกล้ๆในวันที่เราเศร้าและจนมุม
ความสุขที่ยิ่งใหญ่คือเรื่องดีๆเล็กๆน้อยๆหลายเรื่องร้อยรวมกัน
คนที่มีความสุขคือคนที่พอใจในสิ่งที่ตัวเองมีอยู่
ถึงมีมากเท่าไร..หากไม่พอใจ ก็ยังไม่มีความสุขอยู่ดี
จงแสวงหาโอกาส แต่อย่าฉวยโอกาส
จงสร้างโอกาส และเรียนรู้ที่จะให้โอกาส
ไม่ต้องห่วงเรื่องวัน เวลา
จะทำให้เราแก่ลงไปเท่าไร
แค่เรารู้ว่าหัวใจเรา
ยังมีความเป็นเด็กอยู่เสมอก็พอแล้ว
มุมที่เรามองจากโลก
เป็นมุมจากกล้องส่องทางไกล
บางทีเราอาจต้องให้เวลา และไปมองใกล้ๆ บ้าง
เพราะมองจากมุมใกล้และมุมไกล ไม่เคยเหมือนกัน
ดอกไม้มีความหมายมากแค่ไหน
อยู่ที่หัวใจผู้รับ “ตีความ ให้ความหมาย”
การตัดสินใจเด็ดขาด.. มีความหมายต่อการก้าวย่าง และเติบโต
อย่าใช้อำนาจเงินต่อรองเรื่องความรัก
หรือใช้เป็นมนต์สะกดให้ความรักอยู่กับเรา
ปล่อยวาง..
บางเรื่อง
ถ้าเราไม่สามารถแก้ไขอะไรได้แล้ว
เราก็ต้องปล่อยให้มันเป็นไป..อย่างปล่อยวาง
ถ้าเราอยากเดินให้ถึงเส้นชัย
เราต้องก้าวอย่างสง่างาม และมีการวางแผนที่แยบยล
อย่ากังวลกับเรื่องผิดแผน
ความจริงของชีวิต..มักอยู่นอกกฎเกณฑ์เสมอ
ก้าวย่างที่เต็มไปด้วยอุปสรรค
มันจะทำให้เราถึงเส้นชัยอย่างภาคภูมิ
อย่าเอาตัวเองไปเปรียบเทียบกับคนที่ด้อยกว่าเราหรือสูงกว่า
ต่อสู้กับตัวเองคนเก่า
และเป็นให้ได้ดีกว่าเดิม
บางทีการหกล้มของเรา
มันจะทำให้เราเรียนรู้ตัวเองได้ดีที่สุด..และวิ่งเร็วกว่าเดิม
อย่าพยายามประจบสอพลอให้คนรัก
แต่พิสูจน์ความสามารถและความเป็นตัวของตัวเองด้วยการกระทำ
มีความสุขกับการได้อยู่กับธรรมชาติ
ธรรมชาติและกาลเวลาเป็นยารักษาบาดแผลได้ดีที่สุด
บางทีเราก็ต้องยอมถอยหลัง เพื่อที่จะก้าวกระโดดให้ไกลกว่าเดิม
เรียนรู้จากเด็ก..เป็นการเรียนรู้ที่อ่อนโยน บริสุทธิ์
และเป็นธรรมชาติมากที่สุด
บางทีครูที่ดีที่สุดของผู้ใหญ่ตัวโต..ก็คือเด็กที่มีหัวใจซื่อใส
