ในที่สุดเขาก็กลับมา….เหมือนอะไรมันจะดีขึ้น แต่ความเป็นจริงมันก็ยังคงเดิม เรื่องที่เสียใจก็ยังคงเป็นเรื่องเดิมๆที่เคยทะเลาะกันตั้งแต่แรกเริ่ม เธอไม่เคยปรับปรุงมัน เพราะยังคงใช้เหตุผลเดิมๆว่า”จำเป็น” ฉันก็ยังคงเสียใจไม่เคยเปลี่ยน เพราะมันก็เป็นเรื่องที่ “จำเป็น”
หากวันนี้ยังรัก… ก็ต้องกล้ายอมรับกับความเจ็บ
เรายังคงมีเหตุผลของเรา เธอ”เหนื่อย”ที่จะต้องอธิบายมันทุกๆครั้ง
ในขณะที่ตัวของฉันเองก็รู้สึก”เหนื่อย”ที่จะต้องยกประเด็นเดิมๆมาทะเลาะด้วย
นานวันไป ฉันเองก็ต้องเป็นฝ่ายที่ถอดใจ ปล่อยเรื่องนั้นไป ทั้งๆที่ยังคาใจ
ในเมื่อเราเลือกที่จะรัก ก็ต้องทำใจกลับผลที่ตามมาเช่นกัน
หากไม่เจ็บปวด เราก็คงไม่รู้จักคำว่า”ความสุข”
อีกอย่าง…การที่เรายังมีเขามันก็เป็น “ความสุข”…เช่นกัน
ในเมื่อคิดจะอยู่ด้วยกัน เราก็ต้องยอมปรับเข้าหากัน
ความรักบางครั้ง คำว่าคนละ “ครึ่งทาง”มันก็เป็นเรื่องที่สำคัญ
แต่หากบางครั้งมันไม่ใช่คำว่า”ครึ่งทาง” เราเองก็ต้องยอมเดินเข้าไปหาเขาเอง
หากเขาน้อย เราก็ควรจะเป็นฝ่ายมาก เพื่อเติมเต็ม….แต่ไม่ใช่เขามากแล้วเราจะน้อยลง
มากในความใส่ใจ เข้าใจ และเห็นใจ น้อยในความน้อยใจ และไม่พอใจ
ในเมื่อเราเลือกจะมีเขา ในเมื่อเขาคือสิ่งที่เราต้องการ
เราจึงต้องยอมที่จะรักษามันไว้ทุกทาง…..
มันก็เหมือนสร้อยเพชรเลอค่า ที่อยู่บนคอเรา
หากมีใครคนนึงพยายามเอาสร้อยเพชรของเราไป
มันก็ไม่แปลกที่เจาจะต้องยื้อและทำทุกทาง เพื่อรักษาสร้อยเพชรเส้นนั้น
หากแต่การรักษาไว้ซึ่งสร้อยเพชรต้องแลกกับชีวิตที่คนๆนั้นกำลังขู่ฆ่าเรา
เราก็จำเป็นต้องปล่อยมันไป… เพราะชีวิตของเราสำคัญกว่า
หากวันนี้เขาเป็นคนทำร้ายใจเราจนเจียนตาย……ความรัก กำลังจะฆ่าคุณ
คุณก็จำเป็นต้องปล่อย”ความรัก”นั้นไป….เพราะหัวใจเราสำคัญกว่า
