อย่าแปลกใจ … หากในวินาทีแห่งการเลิกรา
เราจะไม่เห็น … แม้แต่แววตาแห่งความเสียใจของเขา
หากมีแต่เราฝ่ายเดียว ที่เสียน้ำตา …
ทำไมเมื่อเลิกกัน เขาไม่เจ็บปวดเลย เพราะอะไร ?
เพราะเมื่อวันวานที่ผ่านมานั้น
ก็มีแต่เราเพียงฝ่ายเดียว … ที่รัก … ที่ทุ่มเท … และคาดหวัง
เมื่อความรักที่แลกมาไม่เท่ากัน …
แล้วจะหวังอะไร กับความเจ็บปวดในหัวใจเขา
แม้ปากเขาจะบอกว่า … “เสียใจ” และ “ขอโทษ”
แต่นั่น … ก็เป็นเพียงความเสียใจที่ออกมาจากปาก
เป็นเพียงคำขอโทษที่ออกมาจากปาก
เฉกเช่นกับคำว่า “รัก” ที่เขาเคยบอก
มันเป็นความรัก ที่ออกมาจากปากเท่านั้น แต่หัวใจของเขา … เราไม่อาจรู้ได้ว่าเขารักเราจริงหรือเปล่า
จนเมื่อวันที่เลิกรากัน … เราถึงได้รู้ว่า รักที่เขามอบให้ออกมาจากใจจริงหรือเปล่า
หากเขารักเราจริง และเคยรักเรา
เมื่อเลิกรากัน เราต้องเห็นความเจ็บปวดจากเขาบ้าง
แต่ถ้าไม่เห็นเลย …
แสดงว่าตลอดเวลาที่ผ่านมา คำว่ารักจากใจของเขาคือคำโกหก
… ในเมื่อตอนรัก เรายังรักไม่เท่ากัน แล้วเมื่อถึงวันที่ต้องเจ็บ
ความเจ็บมันจะเท่ากันได้อย่างไร …
สรุปแล้ว … เหตุผลที่เขาไม่เจ็บปวดเมื่อเลิกกัน
นั่นเป็นเพราะ เขาไม่รักเรานั่นเอง
