นิสัยแบบนี้ คนเลือดกรุ๊ป AB แน่ๆ

มีมาให้อ่านกันบ่อยๆ กับการทายนิสัยจากคนกรุ๊ปเลือดต่างๆ วันนี้เป็นคิวของคนที่เลือดกรุ๊ปเอบี AB : มาลองเช็คกันสักหน่อยดีกว่า… จริงๆ แล้วนิสัยของเราจะเป็นแบบนี้หรือเปล่า (แม่นโคตร)

เป็นคนเปิดกว้าง แต่ไม่ถึงกับเรียกร้องให้คนอื่นเข้ามาหา
ดูท่าทางเหมือนเป็นคนว่าง่าย แต่จริงๆ แล้วแอบหัวแข็งพอดูเลย
ถ้าอยู่ต่อหน้าคนอื่นจะยอมประนีประนอม แค่แกล้งทำเท่านั้นแหละ
มีทักษะในการโกหกระดับสูง แถมตัวเองยังไม่คิดว่ากำลังโกหกอยู่ด้วย เพราะในใจไม่เคยคิดว่าตัวเองกำลังโกหกอยู่น่ะสิ
สิ่งสำคัญที่สุดคือ ผลลัพธ์ดีๆ ที่ได้จากการโกหกต่างหากล่ะ
ชอบแอบขี้โกง … แถมตัวเองยังคิดด้วยว่า “กล้าทำลงไปได้นะเรา”
คิดแบบนี้ก็เลยไม่พยายามทำสิ่งดีๆ เพราะไม่อยากเสแสร้งทำตัวเป็น “คนดี” ไง
แต่ถ้าทำอะไรดีๆ ให้คนอื่น จะเป็นการทำโดยไม่หวังผลตอบแทน
มีเทคนิคขั้นสูงในการชักใยอยู่เบื้องหลัง
ทำให้เหตุการณ์เป็นไปตามที่ตัวเองต้องการได้
ถ้าคิดว่าสิ่งใดทำประโยชน์ให้ตัวเองได้ จะใช้สิ่งนั้นอย่างไม่บันยะบันยัง
ไม่ว่าจะเป็นสิ่งของหรือแม้แต่เพื่อนก็ตาม
หัวเราะแบบที่ใครๆ ก็ดูออก 100% ว่าแกล้งทำ
ส่วนใหญ่เวลาหัวเราะแบบขำกลิ้งมากๆ จะเป็นการแกล้งทำทั้งนั้น
อาวุธประจำกายคือการพูดประชดประชันกับการเกทับ
การทะเลาะถึงขั้นชกต่อยกับใครน่ะเหรอ ไม่เอาล่ะ ก็มันเจ็บตัวนี่นา
ไม่มีความขัดแย้งระหว่าง “จิตใจฝ่ายดี” และ “จิตใจฝ่ายร้าย”
เพราะภายในใจไม่มีทั้ง “จิตใจฝ่ายดี” และ “จิตใจฝ่ายร้าย” อาศัยอยู่น่ะสิ
จะมีก็แต่ตัวขี้ประชดประชันเท่านั้นเอง
ลักษณะภายนอกกับนิสัยภายในแตกต่างกัน
แต่ไม่ใช่ความแตกต่างประเภทที่ทำให้ดูน่ารัก น่าค้นหาหรอกนะ
บ้าชะมัด ต้องทำยังไงถึงจะทำให้ดูน่ารักกันล่ะ
ถึงดูไม่เหมือน แต่จริงๆ แล้วเราเป็นคนใสซื่อบริสุทธิ์นะ
กิริยาจะเรื่อยเปื่อยอยู่เป็นนิตย์
แต่ทุกคนจะไม่ถือสาอะไร อือ หมอนี่เป็นแบบนี้ตลอดแหละ ช่วยไม่ได้เนอะ
บางครั้งอยู่ดีๆ ก็นิ่งเงียบขึ้นมาเฉยๆ ทำให้คนรอบข้างผวาไปตามๆ กัน
แต่ที่จริงสติล่องลอยหายไปอยู่ไหนแล้วไม่รู้ต่างหาก
ในช่วงเวลานั้นเราไม่มีตัวตนอยู่ตรงนั้นแล้วพอนึกขึ้นได้ก็หัวเราะขำตัวเองขึ้นมา
ไม่มีใครทำตัวเหลวไหลได้เท่าเราอีกแล้วละ
แต่ถึงเวลาต้องทำงานก็ทำจริงนะ!
จะเลือกแบบ “เร็ว” มากว่า “ทำตามขั้นตอนอย่างมั่นคง”
อยากจัดการให้เรื่องมันจบๆ ไปนี่
อยากทำให้เสร็จเร็วๆ แต่ไม่ทำแบบลวกๆ หรอกนะ
ไม่ว่าจะทำอะไรก็เป็นเหตุเป็นผลเสมอ ไม่รู้ทำไมเหมือนกัน
ถึงจะเจอเรื่องโชคร้ายนิดๆ หน่อยๆ ก็ไม่คิดแค้นอะไร
เพราะสามารถลืมมันไปได้อย่างรวดเร็ว
ไม่ยี่หระกับตำแหน่งหรือยศศักดิ์ใดๆ ของใครทั้งสิ้น
จะตำแหน่งอะไรก็ช่างสิ
เพราะอย่างนั้นไม่ว่าจะเป็นใครหรือใหญ่มาจากไหน เราไม่หงอทั้งนั้น
ใช้ชีวิตแบบวิ่งหลุดออกจากราง
ถ้าต้องเดินตามทางที่ทอดยาวไปเรื่อยๆ จะรู้สึกอยากเลี้ยวออกข้างทางมากๆ
กับเส้นทางชีวิตก็คิดแบบนี้เหมือนกัน
เพราะได้เลี้ยวแวบออกไปตอนนั้น ชีวิตเลยมาถึงตรงนี้ได้ยังไงล่ะ
หัวสมองแบ่งเป็นสองส่วนแต่คิดพร้อมๆ กันได้
ไม่สิ บางครั้งแบ่งออกได้มากกว่าสองส่วนอีกนะ สามารถทำงานแบบเร่งความเร็วเต็มที่ในระดับที่ไม่ทำให้อะไร ๆพันกันยุ่ง
และถึงจะใช้หัวสมองหลายๆ ส่วนพร้อมกัน แต่จะไม่งงไม่หลงทาง
หัวแข็งเป็นบางส่วน แต่บางส่วนอ่อนยวบยาบ
เลยทำความเข้าใจกับไอเดียพิสดารพันลึกได้
และเข้าใจในส่วนที่เป็นสามัญสำนึกของคนทั่วไปด้วย
คำพูดสรรเสริญเยินยอคนอื่นจะหลุดจากปากโดยอัตโนมัติ
รอยยิ้มก็เป็นระบบอัตโนมัติเหมือนกัน
จะว่าไป การตอบสนองที่มีต่อคนอื่นทั้งหมด
ถูกตั้งเป็นระบบอัตโนมัติหมดเลยนี่นา
จะไม่มีการมานั่งนึกว่า “อืม…ในกรณีแบบนี้ควรจะตอบไปว่าไงดีนะ”
แต่ตอบสนองได้ทันที เพราะเป็นระบบอัตโนมัติยังไงละ
ค่อนข้างดูแลคนอื่นได้ดี
บางครั้งก็เลยดูแลมากเกินไปจนน่ารำคาญ ช่วยมากเกินไปจนทำเกินเลย
แค่อยากให้เข้าใจนะว่าเรา “ทำโดยไม่ได้หวังผลตอบแทนเลยจริงๆ”
เพราะอย่างนั้นก็ไม่ต้องสงสารเราหรอก “เราไม่ได้เป็นคนน่าสงสารสักหน่อย”
เวลามีคนมาขอความช่วยเหลือ จะตั้งใจช่วยสุดชีวิต
แต่ถึงจะไม่มีคนมาขอให้ช่วย ก็ยังตั้งใจอยู่นิดหน่อย
คนรอบข้างมักจะพูดว่า “นายคิดอะไรอยู่ ดูไม่ออกเลยจริงๆ”
ส่วนตัวเองคิดว่า “เราคิดแต่เรื่องง่ายๆ ตรงๆ นี่นา”
พอตั้งใจจะอธิบายให้คนอื่นฟัง ในหัวจะเริ่มหมุนติ้วๆ ม้วนไปม้วนมา
พานให้ร้สึก “พอละ เลิกดีกว่า”
ถ้ามีเรื่องกลุ้มใจ จะไม่ปรึกษาใครทั้งนั้น
ถึงจะปรึกษาก็ไม่ได้ช่วยแก้ปัญหาอะไรเลยนี่นา
ปล่อยเราไว้คนเดียวดีกว่าน่า
ยังไงๆ เขาก็ไม่เอาเรื่องของเราไปคิดเป็นจริงเป็นจังอยู่แล้วนี่นา
และเราก็ไม่อยากให้เขาเก็บเอาไปคิดขนาดนั้นด้วย
เวลาเปิดเผยเรื่องสำคัญต่างๆ ให้คนอื่นฟังมักจะเป็นตอนที่เกิดเรื่องนั้นไปแล้ว
เลยกลายเป็น “การสารภาพครั้งยิ่งใหญ่แบบกะทันหัน” ไปซะทุกที
แล้วทุกคนจะตกใจมาก
ชอบอ่านหนังสือมาก เวลาที่ได้อยู่คนเดียวในช่วงนั้น มันสุดยอดจริงๆ
แล้วยู่ดีๆ ก็ผล็อยหลับไปเฉยเลย
ตื่นขึ้นมาก็จำไม่ค่อยได้ว่าอ่านไปถึงตรงไหนแล้ว
ทำให้ต้องอ่านที่เดิมซ้ำๆ ไม่รู้กี่รอบ
เป็นคนรักสัตว์
เคยเลี้ยงสัตว์ หรือไม่ก็กำลังเลี้ยงสัตว์อยู่
แต่ตัวเองกลับไม่ค่อยได้ดูแลมัน
เป็นคนโรแมนติกมากๆ
ในหัวเต็มไปด้วยโลกแห่งจิตนาการที่เหมือนเป็นกับเทพนิยายโบราณเลย
พูดอีกอย่างก็คือ เป็นพวกชอบหนีความจริงนั่นเอง
แต่มักถูกใครซักคนลากถูลู่ถูกังกลับมาสู่โลกแห่งความเป็นจริง
อยากมีสิทธิ์เป็นเจ้าของแต่เพียงผู้เดียว
เพื่อการได้ครอบครองสิ่งนั้นแล้วละก็แม้ต้องบิดเบือนหลักเกณฑ์ต่างๆ สักหน่อยก็ไม่ว่ากัน
ถึงจะมีคนที่แอบชอบ แต่ตัวเอง ก็ไม่กล้าเริ่มต้นเข้าหาก่อนสักครั้ง
อยากทะนุถนอมหล่อเลี้ยงความรู้สึก “ชอบ” นี้ไว้นานๆ
แม้ว่าจะไม่ได้พูดคุยกัน แต่แค่คนที่ชอบอยู่ใกล้ๆ ก็มีความสุขแล้ว