กาลครั้งหนึ่ง ฉันรักเธอ

เราจบกันไปหลายครั้ง และกลับมาเริ่มใหม่อีกหลายครั้ง ทั้งที่เธอขอโอกาสแค่อีกครั้ง ไม่รู้ทำไมฉันถึงให้อภัยเธออีกบ่อยครั้ง …ฉันคงจดจำเรื่องราวระหว่างเราได้ดีมากเกินไป ไม่เคยใส่ใจที่จะจำความใจร้ายของเธอที่ทำต่อกันเสมอมา ครั้งแล้ว ครั้งเล่า ….บางที เรื่องราวเหล่านั้น

…มันอาจจะนานจนใช้คำว่า “กาลครั้งหนึ่ง” ได้อย่างเต็มปาก
น่าแปลก…ที่ฉันยังจดจำทุกอย่างระหว่างเราได้ดี
แต่ไม่คิดที่จะกลับไปอีกสักครั้ง
ทั้งที่ฉันยังรักเธออยู่

ความรักที่คล้ายสายลมซึ่งพัดหวนกลับมาบ่อยๆ
กลายเป็นสายน้ำที่ไม่ไหลย้อนกลับตั้งแต่เมื่อไร
… ฉันก็ไม่รู้เหมือนกัน

เพื่อนสนิท

…ฉันรักเวลาที่เธอยิ้มแล้วตาเป็นประกาย
ฉันรักในความปากร้ายของเธอ
ฉันรักที่เธอโทร.มาถามว่ากินข้าวแล้วหรือยัง?

ฉันรักที่ห้องของเธอรกมาก
ฉันรักความฟอร์มจัดของเธอ
ฉันรักท่าทางของเธอ เวลาที่เธอแกะปูไม่ได้

ฉันรักความขี้เล่นของเธอ
ฉันรักที่เธอโทร.กลับ เมื่อเห็น miss call จากฉัน
ฉันรักเวลาที่เธอเล่าเรื่องราวความฝันของเธอ

ฉันรักเวลาที่เธอฮัมเพลงเบาๆ ขณะขับรถ
ฉันรักท่าตักข้าวคำใหญ่ๆ เข้าปากเล็กๆ ของเธอ
ฉันรักความรู้สึกนึกคิดของเธอ

ฉันรักเวลาที่เธอเรียกให้ฉันดูผู้ชายอีกคน…
ที่คิดว่าฉันสนใจ

ฉันรักความกระตือรือร้นที่เธอมี
ฉันรักความขี้เบื่อของเธอ – –

ฉันรักปลอกหมอนกับผ้าห่มของเธอ…มันอุ่นดี
ฉันรักช็อกโกแลตกับอมยิ้มที่ได้มาจากเธอ
ฉันรักที่เธอนั่งรอฉันกินข้าว

ฉันรักที่เธอโทร.มาคุยกับฉันได้ถึงสองชั่วโมงครึ่ง…
ทั้งที่เพิ่งบอกฉันว่าไม่ชอบคุยโทรศัพท์

ฉันรักถ้อยคำธรรมดาๆ ของเธอ…

– – หมดหรือยังนะ?

อ้อ…

ฉันรักที่เธอทำเหมือนไม่รู้ว่าฉันรัก

รองเท้าคนอื่น
ฉันเจ็บเท้ามากเลย
…ไม่ใช่เพราะเดินมาก
แต่เพราะมันไม่ใช่รองเท้าของฉันต่างหากล่ะคะ

ดังนั้น…เดินแค่ 2-3 ก้าว
ฉันก็เจ็บแล้วล่ะค่ะ
ใส่รองเท้าของคนอื่น
มันเจ็บแบบนี้เองนะคะ

เวลาที่เท้าเราเจ็บ
มันเจ็บไปถึงส่วนอื่นๆ ของร่างกายด้วยนะคะ

ทั้งที่รู้ว่ารองเท้าไม่ใช่ของฉัน
มันใส่ไม่พอดี
ใส่แล้วไม่สบายเท้า
แต่ฉันก็ยังอยากใส่ทั้งๆ ที่รู้

ฉันไม่อยากจะบอกอย่างนี้เลย
…แต่ต้องบอกค่ะ
การที่ฉันรักคุณก็เหมือนกัน

รัก…
ทั้งที่รู้ว่าคุณมีเจ้าของแล้ว

มันเจ็บเหมือนการเอารองเท้าคนอื่นมาใส่น่ะค่ะ

บางที ไม่ต้องเดินทางไหนเลย…ก็เจ็บเท้าซะแล้ว

วันนี้…
ฉันจะไปหารองเท้าคู่ใหม่ให้ตัวเองแล้วนะคะ
รองเท้าคู่ที่จะไม่ทำให้ฉันเจ็บเท้า…
รองเท้าที่มีฉันเป็นเจ้าของ

ส่วนคุณ…
ก็ต้องอยู่กับเจ้าของคุณนั่นล่ะค่ะ

…ถ้าขืนคุณยังจะเอาตัวเองไปหยิบยื่นให้ใครๆ อีก
เค้าต้องเจ็บแน่ๆ เลย…

“เค้า” ที่ฉันหมายถึง
ก็คือ…คนที่ต้องใส่รองเท้าคนอื่น

แล้วก็…เจ้าของรองเท้า
…ที่รองเท้าหายไงคะ

กาลครั้งหนึ่ง ฉันรักเธอ – บทความกี่ยวกับ ข้อคิดของความรัก