ระหว่างทาง.. ของการเดินถอยกลับ

วันนี้เรามีบทความดีๆ มาให้เพื่อนๆ ได้อ่านกันค่ะ ใครที่กำลังท้อแท้หรือเหนื่อยกับทางที่เดินอยู่ ลองเข้ามาอ่านก่อนนะคะ เพราะว่าชีวิตของเรามีทั้งสุขและทุกข์ เราเชื่อว่าสักวันต้องเป็นวันของคุณ

ระหว่างทาง.. ของการเดินถอยกลับ

เคยไหม..ที่คุณก้าวเดินไปข้างหน้า…
แต่รู้สึกว่ามันเป็นการถอยหลังกลับ

เคยไหม..ที่ท้องฟ้าในโลกส่วนตัวของคุณ
กลับเปลี่ยนจากสีฟ้ามาเป็นเมฆครึ้มสีเทาหม่น โดยไม่มีเค้าลางแห่งพายุร้าย…

ทุกอย่างพัดพาคุณกลับไปสู่จุดเริ่มต้น…
หรือไกลกว่านั้น…เปลี่ยนจากรอยยิ้มเป็นหยดน้ำตา
เปลี่ยนเสียงหัวเราะเป็นเสียงสะอื้นไห้…
ความทุกข์เข้ามาทดแทน วันเวลาแห่งความสุขของคุณ..จนหมดสิ้น…

ความคาดหวังคือปัจจัยหลักของความทุกข์
ความฝันบางครั้งก็เป็นสิ่งที่ก่อให้เกิดทุกข์
ชีวิตคนเรามีปัญหา เพิ่มมากขึ้นตามวันเวลาที่หมุนไป…
ทุก ๆ วันเหมือนกับต้องตื่นขึ้นมา เพื่อเดินเข้าไปในสมรภูมิรบ
ฟาดฟันกับปัญหา…

หากคุณชนะคุณก็จะเดินจากมาพร้อมความสำเร็จอีกครั้งหนึ่ง…
หากคุณแพ้คุณก็อาจล้มจมอยู่กับที่…

แล้วจะมีใครสักกี่คนบนโลกใบนี้…
ที่จะคอยยื่นมือให้ความช่วยเหลือเมื่อเราเจ็บปวด

เอาเข้าจริงในโลกใบนี้…เราจะมีใคร ?…
ใครที่เป็นของเราจริง ๆ …เกิดมาเพื่อเราจริง ๆ …

บทเรียนของการเดินถอยหลัง…
ทำให้รู้ว่าความคาดหวังมักมาพร้อมกับความผิดหวังเสมอ…
เราคาดหวังว่าจะมีใครมาร่วมแบ่งปันความรู้สึก…
คอยประคับประคองอยู่เคียงข้าง…คอยรับเมื่อเราล้ม..
แล้วตั้งความหวังว่าเขาจะยืนอยู่เคียงข้างเราไปจนวันตาย…
มีลมหายใจของกันและกันอย่างอบอุ่น

แต่ในโลกของความเป็นจริงก็คือ…เราต้องยืนด้วยตัวเองให้ได้…
หายใจด้วยตัวเองให้ได้…ลุกด้วยตัวเองให้ได้…

อ้อมแขนและลมหายใจของคนอื่น…
เป็นเพียงส่วนประกอบ ที่ทำให้เราเต็มพร้อมสมบูรณ์…
เราจำเป็นต้องก้าวเดินต่อไปให้ได้ แม้ไม่มีส่วนประกอบนั้นก็ตาม…

ฉันได้เรียนรู้ว่า…ความฝันจำเป็นต้องเปลี่ยนแปลงได้เพื่อลดความเจ็บปวดในชีวิต…
เช่นเดียวกับความรัก…
สิ่งที่เรามอบไปอย่างทุ่มเท..โดยไม่เคยคิดถึงความผิดหวังที่จะตามมา…
มักทำให้เราเจ็บปวดจนสุดจะทน…
ความรัก…เปลี่ยนแปลงได้…

รอยเท้าของเราเหยียบย่ำไปท่ามกลางความสับสน
บางครั้งเข็มนาฬิกาก็เดินเร็วขึ้น…บางครั้งกลับเดินช้าลง…
ทุกอย่างไม่เป็นดั่งที่วาดหวังไว้เสียที…
เพราะเราควบคุมทุกสิ่งทุกอย่างไม่ได้…

ความคิดของเขา..อาจทำให้เราเจ็บปวดจนสุดจะทน..
แต่เราก็ยังจำเป็นต้องมีชีวิตอยู่..เพื่อรับรู้ถึงความเจ็บปวดนั้น..
ดังนั้นเมื่อมีน้ำตา..และตัดสินใจว่าจะต้องเปลี่ยนแปลงอย่าหันกลับไปทางเดิม…
เพราะเรากำลังจะเดินจากมันมา..อาจไม่ใช่เขาหรือเราเป็นคนไม่ดี…

แต่ในบางเรื่อง..ก็อาจมีเหตุผลมากกว่าหนึ่งอย่าง…
อย่าพูดว่าเราทำเพื่อเขา…แต่กลับเอาตัวของเราเป็นที่ตั้ง…
เพราะนั่นไม่ใช่รักที่แท้จริง!…

ถ้าบนทางเดินที่ผ่านมาเราก้าวเร็วเกินไป…
มองย้อนกลับไปดูตัวเองใหม่…แล้วหัดเดินให้ช้าลง...