“ถึงเขาคนนั้น ..จากฉัน”

รัก ชอบ ความรู้สึกมากมายที่อัดแน่นอยู่ในใจเป็นสิ่งที่ฉันกำลังพยายามเก็บ และ ปิดมันไว้ ไม่ให้ ..เขา.. รู้ทั้งๆที่อยากบอก อยากให้เขารู้ ไม่อยากเก็บมันไว้คนเดียวแบบนี้แต่ อะไรบางอย่าง ก็ทำให้ฉัน ยอมเก็บมันไว้ชื่นชมคนเดียวอย่างนี้ต่อไป เพราะรู้ ..รู้ว่าเขาไม่ได้คิดอะไร เหมือนที่ฉันคิด ..

“ถึงเขาคนนั้น ..จากฉัน”

อาจมีบ้าง ที่เขาเผลอทำอะไรให้ฉันหวั่นไหว
อาจมีบ่อยครั้ง ที่รอยยิ้มหวานๆนั้น ทำฉันใจเต้น
อาจมีหลายๆครั้ง ที่ถ้อยคำไม่กี่คำของเขานั้น ทำฉันเสียน้ำตา
และตลอดเวลาที่ผ่านมา ทำให้ฉันอยากมีเขาแบบนี้ ..ตลอดไป

มันจะสำคัญอะไร ..ในเมื่อฉันก็เป็นแค่ผู้หญิงคนนึง
ที่ไม่กล้าพอจะก้าวข้ามเข้าไป ..ไม่เคยแม้แต่จะคิดเข้าข้างตัวเอง
ไม่เคยเลยที่จะคิดว่าสักวัน ..เขาจะหันมามองเรา
เขา คงไม่รู้ตัว ว่าทุกวันนี้ฉันอึดอัดใจมากแค่ไหน
กับการมีตัวตนอยู่ของเขา

พูดตามตรง ฉันไม่มีความสุขเลยสักนิด
กับการแอบรักเขาข้างเดียว ..มันน่าเศร้านะ..
กับความรู้สึก ที่ต้องการเขามากๆ แต่พูดไม่ได้
ฉันไม่เห็นจะรู้สึกดีเลยสักนิด กับความรักที่ไม่ได้รับการรักตอบ
เสียใจมากด้วยซ้ำ ที่เขาไม่รักเรา

มีเพื่อนบางคน บอกให้ฉันสารภาพออกไป
พอฉันบอกว่า ทำแบบนั้นไม่ได้ เธอก็ถามว่า ทำไม
แล้วคุณล่ะ ..จะบอกรักเขามั้ย ถ้าคุณรู้อยู่แล้วว่าเขาไม่ได้รักเรา..
และฉัน ..ก็เลือกที่จะไม่บอก เพราะอย่างน้อย..
มันก็คงทำให้เขาไม่ห่างจากฉัน ไปมากกว่านี้
แต่พอคิดจะตัดใจ ..ก็ทำไม่ได้ ..ไม่ใช่ว่าไม่อยากทำ
แต่ ..มันต้องทำยังไงเหรอ?

เลิกมองหาเขา เลิกทำดีกับเขา เลิกอยู่ใกล้ๆเขา
เลิกห่วงเขา เลิกมีเขาเหมือนอย่างที่เคยมีสักที..
พยายามทำทุกอย่างแล้ว แต่เพียงแค่ได้รู้ว่าเขา..เคยอยู่ตรงนี้
เคยมองฉันแบบนี้ เคยพูดกันตรงนี้ เคยเห็นเขาจากตรงนั้น
เคยนั่งตรงนี้ด้วยกัน เคยรักเขามากมายจากตอนนั้นจนถึงตอนนี้
ทุกความทรงจำ สถานที่พวกนั้น ของทุกชิ้นที่เกี่ยวกับเขา
ทุกๆอย่างคอยตอกย้ำว่า ฉันรักเขามากนะ ..

จะลืมได้เหรอ ก็ฉันเคยจดจำมันได้ขนาดนั้น
ทุกความรู้สึก ทุกๆอย่าง รวมทั้งความรู้สึกนี้ ..
ฉันเก็บมันไว้อย่างดี เก็บไว้ทุกๆอย่างจนมันจะล้นออกมาอยู่แล้ว

นานจริงๆนะ ที่ฉันได้แต่แอบมองเขาอยู่ห่างๆ
เป็นเพื่อนคนนึงในห้อง ..ไม่สิ เป็นแค่เพื่อนร่วมห้องคนนึง
เขาจะรู้สึกบ้างไหมนะ ว่าฉันเห็นเขามานานมากแล้ว
ไม่ได้สนิทกันมาก ไม่ได้พิเศษกว่าคนรู้จักทั่วไปเลย

ด้วยความที่เป็นคนใจแข็ง ปากหนัก แถมปากยังไม่ตรงกับใจอีกต่างหาก
คุยๆบ้าง อะไรบ้าง ความสัมพันธ์ก็เริ่มดีกว่าเมื่อก่อน
แต่ด้วยความที่เป็นคนคุยไม่เก่ง ไม่รู้จะทำอะไรให้เขาสนุกดี
แถมเวลาอยู่ใกล้ๆกัน มันก็อึดอัดจนไม่เป็นตัวของตัวเอง
เขาคงรู้สึกเบื่อ ไม่ค่อยอยากคุยด้วยเท่าไหร่
เขาเลยเห็นฉันแค่ผ่านๆ เขามองฉันแล้วฉันก็เสมองไปทางอื่น
น่าดีใจจริงๆ ..ทำไมเราขี้ขลาดจัง(วะ)

มีบางครั้งที่เราเผลอสบตากัน แล้วฉันทำเป็นนิ่ง ..นิ่ง
ในใจก็คิดข่มตัวเอง เราไม่รู้สึกอะไร ..เราไม่ตื่นเต้นๆ ..เราไม่ๆ
จนบางทีมันก็นานไป เลยยิ้มส่งๆซะเลย เขาก็ยิ้มกลับมา(น่ารักที่สุดอ่ะ^^)
แต่บางทีไม่รู้คึกอะไร กลับเป็นฝ่ายจ้องตาเขาซะเอง
ประมาณว่าเอาให้ แม-ร่-ง รู้ๆไปเลยว่าฉันน่ะสน(ใจ)แกอยู่!
แต่เหมือนเขาจะไม่เข้าใจ เลยแก้เก้อไปว่า ตาสวยดีนะT_T//

ฉันจำไม่ได้เหมือนกัน ว่าความรู้สึกนี้เกิดขึ้นตั้งแต่เมื่อไหร่
แต่ที่รู้ๆ ตอนแรกฉันไม่เคยจะเห็นเขาอยู่ในสายตาสักนิด
อาจมีบ้างที่คิดว่า ..น่ารักดี ดูต่างจากคนอื่นนะ
มองไปมองมาก็เริ่มติดเป็นนิสัย เผลอมองตามไปอยู่เรื่อย
จนในแววตาฉัน มักจะสะท้อนภาพของคนๆนึงอยู่เสมอ

ตอนนั้นก็มีความสุขดี สนุกแปลกๆ แล้วก็เริ่มเหงาอย่างบอกไม่ถูก
เสียใจเหมือนกันนะที่เราเป็นได้แค่นี้
ถ้าเขาสักเกตุดีๆ หรือเห็นฉันอยู่ในสายตาบ้าง
เขาจะรู้ว่าฉันเปลี่ยนไปมาก พยายามสุดๆเลยรู้มั้ย
พยายามลดน้ำหนัก บำรุงผิว ทำทุกๆอย่างให้ดีกว่าเดิม
ฉันก็แค่หวัง แค่ฝันว่าสักวัน เขาจะมีความรู้สึกดีๆ ให้ฉันบ้าง

มันแปลกดีนะ ..ทั้งๆที่เมื่อก่อน ฉันไม่เห็นจะเคยหวังอะไร
แค่ได้แอบเก็บความทรงจำ ถ้อยคำเล็กๆ ความรู้สึกที่เกี่ยวกับเขาเท่านั้น
ก็มีความสุขมากมายแล้ว แต่ตอนนี้ ..มันไม่เหมือนเดิม
เมื่อก่อน ..เหมือนคนบ้าไม่มีผิด

คุณจะไม่รู้เลย ถ้าไม่เคยรักใครเหมือนที่ฉันรัก เขา
จะเก็บทำไม ก็แค่ ..ขวดน้ำที่เขาดื่มต่อจากเรา
จะดีใจทำไม ก็แค่ ..ได้ยืนอยู่แถวเดียวกัน
จะมีความสุขทำไม ก็แค่ ..เขาไม่ชอบกินผักเหมือนเรา
จะอมยิ้มทำไม ก็แค่ ..มือโดนกันนิดเดียว
จะตื่นเต้นทำไม ก็แค่ ..เขากำลังมองเราอยู่

ทำไมเราให้ ..ขนมกับเขาง่ายๆทั้งๆที่เพื่อนขอแทบตาย
ทำไมเราต้องพัดให้ เพียงเพราะเห็นเขาร้อน
ทำไมเราถึงยอมอ่อนข้อให้ เพียงเพราะเป็นเรื่องที่เกี่ยวกับเขา

และอีกหลายๆอย่างที่ ฉันไม่เป็นปกติ
แค่เป็นเรื่องของเขา อะไรก็ดูมีความสุขไปหมด
แต่ฉันก็ดีใจมาก เคยพอใจที่ ‘ได้’ เพียงเท่านั้น

เคยมีคนบอกว่า รักเขาแบบนี้ต่อไปก็ไม่ได้อะไรขึ้นมา จะรักไปทำไม
ตอนนั้นฉันก็ไม่เข้าใจ ไม่คิดว่าตัวเองต้องได้อะไรกลับมา
การรักเขาฉันต้องได้อะไรด้วยเหรอ?ในเมื่อฉัน.. ไม่ได้ต้องการอะไร
แต่นานไปฉันก็พอจะเข้าใจ ..
ว่าความรัก ..ที่ไม่หวังผลตอบแทนน่ะ มันไม่มีหรอก
ใครๆก็ต้องการให้คนที่เรารักรักเราทั้งนั้นแหละ

‘มันนานแล้วนะ ..เมื่อไหร่จะเลิกซักที’
ประโยคสั้นๆที่ฉันใช้ย้ำเตือนจิตใจตัวเอง ..
ไม่สิ สำหรับฉัน ..มันตอกย้ำให้เจ็บทุกครั้งที่คิดถึง
ทั้งๆที่พยายามจะตัดใจ อยากหยุดความรู้สึกนี้ไว้
แต่ก็ไม่เคยจะทำได้เลยซักครั้ง
สำหรับฉัน การรักใครสักคน ..มันไม่ใช่เรื่องยาก
เพราะฉัน ก็เป็นแค่ผู้หญิงคนนึงที่ต้องการความรัก
อยากชื่นชมในความสวยงามของมัน แม้ว่าฉัน..
จะได้ลิ้มรสความเจ็บปวดไปพร้อมๆกับความสวยงามนี้ก็ตาม
แต่คุณรู้อะไรมั้ยสำหรับฉัน..การเลิกรักใครสักคนที่เรารักมันยากที่สุดเลยล่ะ

คุณลองคิดดูสิ ถ้าคุณเจอของที่คุณชอบ และหลงใหลมันมากๆ
คุณจะอดใจไม่สัมผัส ไม่อยากได้ ยอมตัดใจ และเลิกชอบมันได้เหรอ
ฉันต้องพยายามทุกหนทางแน่ๆ เพื่อที่จะได้มันมา
ถ้าความรักเป็นสิ่งของ เป็นเครื่องประดับสวยๆ เป็นเสื้อผ้าดีๆ
ฉันคงยอมเสียเงินมากมาย เพื่อให้ได้มันมาครอบครองแน่ๆ
แต่ความรัก ..มันไม่ง่ายขนาดนั้น
ฉันใช้เงินซื้อไม่ได้ แตะต้องไม่ได้ เอามาไม่ได้ และที่ทรมานที่สุดคือ ..
ฉันทำได้แค่มองและชื่นชมมันด้วยความหลงใหลเท่านั้น..

ก่อนหน้านี้ ..ฉันก็ไม่เข้าใจหรอกนะ
ว่าทำไมตัวเองถึงไม่มีสิทธิจะรักเขา
แต่วันนี้ฉันเข้าใจแล้ว ฉันไม่มีสิทธิ..
เพราะ เขาไม่ได้รักฉัน ..มันก็แค่นั้น..

ฉันยอมรับ ว่าเมื่อก่อน เคยคิดเสมอว่า ..
ถ้าเจอคนที่เขาไม่รักเรา เราก็จะเลิกรักเขา จะไม่แคร์ ไม่สนใจ
ฉันเชื่อว่าตัวเองต้องทำได้ คิดว่าความรัก ..คงไม่ยากขนาดนั้น
แต่ตอนนี้ ..สิ่งที่เจ็บปวดที่สุดสำหรับฉัน คือ การที่เขาไม่ได้รักเรา
เขาไม่รักฉัน ฉันเสียใจ ฉันร้องไห้ ..แล้วไงล่ะ
มันไม่เห็นจะทำให้ฉันรักเขาน้อยลงตรงไหนเลย
แทนที่จะลดลง แต่มันกลับเพิ่มจนล้นออกมาแบบนี้

คนแอบรัก จะมีความคิดสับสนอยู่อย่าง
คือ การคิดเข้าข้างตัวเอง คิดไปเรื่อยว่าเขาคงรู้สึกชอบเราบ้าง
เขาทำดีกับเราแบบนี้ เขารู้สึกอะไรกับเรามั้ยนะ
เขาให้นู่นให้นี่ พูดดีด้วยหน่อย ทำดีด้วยหน่อย
ก็อดเข้าข้างตัวเองไม่ได้และแอบคิดเสมอว่าเขาคงมีใจให้เรา

ฉันเองก็เก่งนักล่ะ เรื่องที่คิดว่าคนอื่นรักตัวเองเนี่ย
ส่วนมันจะจริง ไม่จริงนั้น ฉันไม่รู้หรอก แต่นั่น..ก็ทำให้ฉันรู้สึกดีไม่ใช่เล่น
แต่ก็แปลกอีกล่ะ ที่จู่ๆการคิดเข้าข้างตัวเอง
จะจบลงด้วยความคิดประมาณว่า ‘ไม่หรอก เขาน่ะเหรอ จะชอบเรา?’
เดี๋ยวดีใจ เดี๋ยวร้องไห้ หึ ..คิดเอง เครียดเองทั้งนั้น
แต่ไม่ว่าเราจะคิดยังไง รู้สึกแบบไหน มันจะตรงกับความคิดเขาหรือไม่
เขา ..ก็มีอิธิพลกับ ..หัวใจ.. ฉันเสมอ

แต่ก็ขอบคุณจริงๆนะ อย่างน้อยตลอดเวลาที่ผ่านมา
เขาก็เคยทำให้ฉันยิ้มได้ และสุขอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน

การรักใครมากๆ เราก็อดที่จะรู้สึกไม่ได้ว่า
เราพอจะมีความหมาย หรือ สำคัญอะไรกับเขาบ้างมั้ย?
การที่มีเราอยู่ตรงนี้ มันอาจจะไม่ได้ใกล้เขามากมาย
แต่ฉันก็ไม่เคยจะไกลจากเดิมเลย ฉันยังคงอยู่ที่เดิม มองเขาจากตรงนี้..
ซึ่งในสายตาเขา มันคงจะไกลจนเขาไม่อาจเห็นฉันได้เลยสินะ

เขาคงไม่รู้หรอก ว่ามีใครคนนึง รักเขามากมายอยู่ตรงนี้
และฉันเองก็ไม่รู้เหมือนกัน ว่าจะเลิกรักเขาได้ยังไง
ฉันไม่รู้ด้วยซ้ำ ว่าการตัดใจจากเขา
มันเป็นทางแก้ไขที่ถูกต้องแล้วหรือเปล่า แต่ที่แน่ๆ มันไม่ค่อยถูกใจฉันเลย..
ในทุกๆวัน ฉันยังคงอยากเห็นหน้าเขาทุกๆเช้า
อยากพูดคุย อยากยิ้มให้ และถ้าเป็นไปได้ก็อยากรักเขาแบบนี้ต่อไป
เพราะถ้าฉันไม่ทำแบบนั้น ฉันจะเอาเวลาที่เหลือไปทำอะไรดีล่ะ
ก็ในเมื่อก่อนหน้านี้ ความสุขของฉัน คือเวลาที่มีเขาอยู่ในนี้ ..ในความคิด
และในหัวใจของฉัน ..

ถ้าวันใดวันนึง เธอเกิดรู้ความจริงขึ้นมา
ฉันขออย่างเดียว ไม่ต้องแคร์ความรู้สึกฉัน
เพราะฉันก็แค่ หวัง ไว้เท่านั้นเอง จะให้อะไรกลับมาฉันก็ไม่ว่าหรอก
ต่อให้มันเป็นแค่น้ำตาของฉัน หรือแค่คำว่า เพื่อนก็ไม่เป็นไร
อย่าให้ความสงสารกับฉัน และฉันจะไม่ลืมความรู้สึกพวกนี้เลย
เพราะมันเป็นความทรงจำที่ดีมาก จนฉันลืมมันไม่ได้ในตอนนี้
ถึงวันนี้เขาจะไม่รักฉัน ฉันก็จะยังรักเขา
ถึงพรุ่งนี้เขาก็ยังไม่รักฉัน ฉันก็จะรักเขาต่อไป
ถึงวันต่อๆไปจะไม่มีอะไรเปลี่ยน แต่ฉันก็จะยังรักเขา ..เหมือนเดิม..
ขอเวลาฉันหน่อยนะ ถ้าฉันทำใจได้เมื่อไหร่ เราคงจะสนิทกันมากกว่านี้..