ระหว่างที่คุณเสียใจให้ใครคนหนึ่งที่จากคุณไป และยังร้องไห้คร่ำครวญหาเค้าอยู่นั้น คุณกำลังลืมใครสักคนที่รักคุณ ห่วงคุณอยู่หรือเปล่า มันน่าแปลกมากเลยนะ ที่เราลืมใส่ใจคนที่รักและห่วงเราอยู่ตลอดเวลา กับมัวไปร้องไห้ให้กับคนที่เค้าไม่รักเรา
แปลกไหม ? ที่เราลืมใส่ใจคนที่ใส่ใจเรา
แปลกมั๊ย…ที่คนที่คุณบอกว่ารัก
แต่…เค้ากลับทิ้งคุณไป
แปลกมั๊ย…ที่เราต้องส่งอีเมล์
ให้คนที่ทำงานอยู่โต๊ะติดกัน
แปลกมั๊ย…ที่วันเกิดเรา พ่อแม่เราดีใจที่สุด
แต่…เราไปทานข้าวกับคนอื่น
แปลกมั๊ย…ที่คุณเลี้ยงข้าวเพื่อนตอนรับปริญญา
แต่…คุณไม่ได้เลี้ยงข้าวคนที่ส่งคุณเรียนจนจบปริญญา
แปลกมั๊ย…ที่บางวันตื่นมา
พร้อมกับคนที่รู้จักกันไม่ถึง 1 วัน
แปลกมั๊ย…ที่เรารักเพื่อนที่เคยเลี้ยงข้าวเรา เพียง 1 มื้อ
แต่…เรากลับไม่เคยส่งเงินให้กับคน
ที่เลี้ยงข้าวเรามา 25 ปี
แปลกมั๊ย…ที่เรารักใครบางคน
ที่ไม่กล้าแม้แต่จะจับกางเกงในของเรา
แต่…เรากลับเบื่อเสียงเตือนของคน
ที่ล้างก้นให้เราได้มากกว่า 3 ปี
แปลกมั๊ย…ที่เพื่อนโทรมาชวนเรา
เวลาไหนเราก็ออกไป
แต่…พ่อแม่จะมาหา เรากลับบอกว่าไม่ว่าง
แปลกมั๊ย…ที่คุณทำอะไรได้ทุก ๆ อย่าง
เพื่อใครบางคน
แต่…คุณไม่เคยทำสิ่งที่พ่อแม่คุณแอบดีใจ
แปลกมั๊ย…ที่คุณต้องพูดจาเพราะ ๆ เพื่อให้เขายอมรับ
แต่…คุณไม่เคยพูดเพราะกับพ่อแม่คุณเอง
…แปลกมั๊ย…
ที่คุณยังรอที่จะทำบุญกับท่าน ในวันที่ท่านไม่อยู่
วันนี้คุณคิดถึงผู้หญิงคนนี้รึยัง?
